Na 34 jaar heeft dokter Breukelman afscheid genomen van ZorgSaam. Hij gaat genieten van zijn welverdiende pensioen. We namen nog even de tijd om aan de hand van 7 steekwoorden samen terug te blikken op zijn carrière.
Vroeger
Ik kwam in 1989 vanuit het VU-ziekenhuis in Amsterdam bij ZorgSaam werken. Ziekenhuis de Honte was toen net afgebouwd. Het werd geopend door prinses Juliana. Het viel me op hoe goed het ziekenhuis al op orde was. Het had een goede uitstraling en was voorzien van alles wat nodig was. Toch mopperden patiënten; het ziekenhuis had niet zo’n goede naam. “We gaan wel naar België”, werd vaak gezegd, terwijl de zorg hier toen echt goed was. In de loop van de jaren is er flink bijgebouwd en kregen we er nieuwe specialismen bij. Er werd ook meer gedaan aan PR, waardoor de bevolking meer ‘om’ ging. Mensen gingen beseffen: “het gaat hier beter, we hebben een goed ziekenhuis” en medewerkers waren trots om hier te werken.
De Zeeuws-Vlaamse patiënt
Aan het begin moest ik wennen aan de taal van sommige mensen. Ik kon niet altijd alles verstaan. Dan zei iemand bijvoorbeeld: “Ik heb piene in mn knoesels en mn kieten.” En dan zei ik, wijs eens waar de pijn precies zit? Want ik wist écht niet waar het over ging…Wat mij toen al opviel was dat de Zeeuws-Vlaming pas komt als er écht iets aan de hand is. En als je ze eenmaal kent en het vertrouwen hebt gewonnen, zijn ze heel loyaal. Er zijn patiënten die ik al 25-30 jaar in behandeling heb. Die persoonlijke aandacht en benadering is iets waarin wij ons kunnen onderscheiden van de grote, niet-universitaire ziekenhuizen.
ZorgSaam als houding
Ik voel me in dit ziekenhuis als een vis in het water. Dat komt door de prettige manier van werken en samenwerken, hoewel dat de laatste jaren wel is veranderd. Bij ZorgSaam zijn de lijnen heel kort. Wil je iets regelen, bijvoorbeeld bij radiologie, dan loop je er even heen en dan is het zó voor elkaar. Je kent je collega’s persoonlijk. Op het gebied van administratie is het minder gemakkelijk geworden. Er moet heel veel geregistreerd worden en alles moet worden aangevraagd via systemen en alles digitaal. Ik praat liever met de patiënt en maak af en toe een notitie, dan dat ik tijdens een polibezoek alleen maar naar mijn computerscherm moet kijken.
Samenwerken met anderen
Samenwerking is heel belangrijk om goede zorg te leveren. Ik heb -op een enkele botsing na- met iedereen altijd heel prettig kunnen samenwerken, zowel medisch als verpleegkundig. We werken nu veel samen met de neurologen en de neurochirurgen van UZ Gent. We ervaren een geweldige samenwerking en service van het UZ. Een neurochirurg van hen is werkzaam bij ZorgSaam en een neuroloog van ons doet werkzaamheden in het UZ. Je hebt een academisch ziekenhuis nodig als back-up. Voor bepaalde ziektebeelden hebben we ook contacten met Rotterdam, Amsterdam of Nijmegen, daar waar de patiënt het beste af is voor zijn/haar aandoening.
Neurologische ontwikkelingen
De belangrijkste ontwikkeling is de behandeling met alteplase, een sterke bloedverdunner die wordt gebruikt bij patiënten met een acute beroerte. Het medicijn lost het stolsel op. Daarmee is er een grote verbetering gekomen in de behandeling van mensen met een beroerte. Mensen kunnen vaker weer zelfstandig functioneren. Het lukt helaas niet altijd.
De tweede verbetering is Parkinsonnet. De multidisciplinaire zorg voor parkinsonpatiënten is aanzienlijk verbeterd, een duidelijke meerwaarde voor de patiënt. Door deze zorg vallen de patiënten minder vaak, dus zijn er minder heupfracturen en het is ook kosteneffectief, een win-win situatie.
Ook weten we meer van de behandeling van Multiple sclerose (MS). Er zijn nu veel meer geneesmiddelen die ervoor zorgen dat patiënten stabiel blijven en minder snel achteruitgaan.
Ik wil graag iedereen bedanken voor alle fijne, warme contacten Albert Jan Breukelman
Blijvende herinneringen
Daar kan ik kort over zijn. Vooral de dankbaarheid die ik van patiënten heb mogen ervaren zal ik me herinneren. Vervelend is het als ik patiënten niet heb kunnen helpen. Soms gaan mensen door een hersentumor in een paar maanden tijd enorm achteruit. Van volledig functioneren naar overlijden in korte tijd, dat zijn echte drama’s. Dat vergeet je nooit.
Tijd voor andere dingen
Collega’s die al met pensioen zijn, zeggen allemaal; ‘doe een half jaar even helemaal niks’. Dus ik ga eerst eens ervaren hoe het is om niet te werken en om niet per se vroeg op te hoeven staan. Mijn vrouw is een paar jaar geleden met pensioen gegaan. Samen wandelen en fietsen we graag. Daar leent onze omgeving zich goed voor. We praten ook wel eens over verplaatsen richting de Randstad. Daar komen we vandaan en onze kinderen wonen er. Je kunt dan ook eens wat gemakkelijker een concert of een museum bezoeken.
Ik blijf wel bestuurder van de stichting Vrienden van ZorgSaam. Dat is heel dankbaar werk. We proberen om voor patiënten en personeel zaken mogelijk te maken door geld te werven en dat dan te bestemmen voor iets wat niet van zorggeld kan worden betaald. Zo hebben we als Stichting al veel mooie zaken kunnen regelen.
Tenslotte wil ik graag van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken voor alle fijne, warme contacten.