Saskia Haegeman, cardiofysiologisch verpleegkundige vertelt.
“Hoeveel patiënten doen jullie elke dag?” “Zoveel? Dan is het routine!” Dat klopt voor een deel, want we zijn getraind in het uitvoeren van een hartkatheterisatie of dotterbehandeling. We nemen meestal dezelfde weg via de polsslagader, soms via de liesslagader. Maar als we dan met de katheter bij het hart aankomen, is het altijd weer een kwestie van een manier vinden om alles te kunnen zien en om goed te kunnen bekijken of de kransslagaders aangetast zijn. Als dit zo is, gaan we over tot het maken van een beleid. Kunnen we dotteren of is de patiënt beter af met een CABG (een omleidingsoperatie)? Kortom, het is zeker niet elke dag hetzelfde. En dat is nou juist zo geweldig aan het werk als “Cardiofysiologisch Verpleegkundige”.
Saskia assisteert bij een hartkatheterisatie
Snel schakelen
Ons team is de spil van het Dottercentrum. Rondom de procedures zijn wij op alle vlakken verantwoordelijk. Voor de protocollen, registratie, inkoop, materiaalbeheer, medische techniek, beleid en kwaliteit, medicatiebeleid, planning en röntgenstraling. Tijdens de procedure zijn wij degene die de cardioloog assisteren aan de steriele tafel en daarbij bedienen wij het röntgenapparaat om de beste beelden te maken. Het gehele team ondersteunt de patiënt, zodat de patiënt zich veilig voelt en de beste zorg krijgt. Daarnaast zijn we getraind om in acute situaties accuraat te handelen. Cardiologie is niet voorspelbaar en het is hollen of stilstaan. Snel schakelen is dan ook nodig. Zo begin je de ochtend met een programma van zes patiënten en aan het einde van de dag hebben we er misschien wel 10 of meer gedaan. Patiënten met een hartinfarct die thuis worden opgehaald met de ambulance of patiënten waarbij het hartritme ontregeld is, hebben prioriteit. Daarom moet er elke keer geschakeld worden en is een goede afstemming/planning met andere afdelingen en de ambulance heel erg belangrijk.
De adrenaline giert door je lijf. Saskia Haegeman
Time is muscle!
Onlangs ging de telefoon op mijn nachtkastje. Of ik met spoed wilde komen, de patiënt komt uit Terneuzen. Al snel zat ik in de auto en de cardioloog die dichtbij mij woont, draaide net voor me de weg op. Plots zag ik achter mij de blauwe lichten van de ambulance. Dan gaat de adrenaline door je lijf, want we komen dus allemaal tegelijk aan in het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen kleden we ons snel om en start ik het programma op. Samen met het ambulancepersoneel installeer ik de patiënt op de tafel. Dan merk je dat samenwerking heel belangrijk is en die wás er ook. Zonder al te veel zeggen werken de cardioloog en ik samen, om zo snel mogelijk te kunnen starten met de procedure. Mijn collega kwam even later binnen en ook zij stapte zo in ons proces. De patiënt had een hartinfarct en wij hebben het bloedvat gedotterd. Zestig minuten nadat mijn telefoon ging, hadden we de stent geplaatst en was de kransslagader open. Time is muscle! Hoe langer het duurt eer een patiënt juist wordt behandeld, hoe meer schade de hartspier oploopt. Accuraat handelen is dus heel belangrijk! Dagelijks laten wij verpleegkundig leiderschap zien in het belang van de patiënt. Want die staat centraal en is zeker geen “nummertje”. Elke dag, elke procedure en elke patiënt is anders en zeker geen routine!
Saskia Haegeman