De week van… Sarah Vandenhaute

Sarah Vandenhaute is anderhalf jaar geleden bij ZorgSaam gestart als chirurg met als specialisatie vaatchirurgie en mammapathologie. Als jongste chirurg voelt zij zich als een vis in het water bij dit betrokken en toegewijde team van 7 chirurgen. Dokter Vandenhaute geeft ons een week een kijkje in haar leven.

Maandag

Deze ochtend start ik met de mammapoli. Hier werken we nauw samen met de radioloog, de patholoog-anatoom, de verpleegkundig specialist en de mammacare-verpleegkundige. Samen vormen we een gespecialiseerd team in onderzoek en behandeling van borstafwijkingen. Deze poli houd ik een halve dag per week en ik durf te zeggen dat deze verloopt met een lach en een traan. Gelukkig kan je regelmatig goed nieuws en geruststelling bieden; helaas is er minstens elke poli wel een patiënte die je een slechte boodschap moet brengen.  Vanmiddag heb ik spoeddienst en zie ik mensen die via de Spoedeisende Hulp binnenkomen. Voor al die acute problemen zoeken wij een oplossing. Sommigen worden acuut geopereerd, anderen kunnen of moeten soms even wachten, omdat bijvoorbeeld de operatiekamers vol zijn. Uiteraard maken we altijd de afweging of iets echt spoed is, of dat het kan wachten tot later op de dag.  Ik heb vandaag ook avonddienst, dus ik blijf in het ziekenhuis. Wij komen allemaal uit de omgeving van Gent. Aangezien je snel in het ziekenhuis aanwezig moet kunnen zijn, slapen we dus altijd in het ziekenhuis als we dienst hebben. Deze avond heb ik nog twee operaties uitgevoerd. Tegen 23:00 uur was ik klaar. Er komen nog wel wat telefoontjes, maar tegen middernacht lig ik in bed. Eigenlijk slaap ik in het ziekenhuis soms meer dan thuis. Met een 6 maanden oude dochter zijn de nachten thuis erg kort.

Dinsdag

Ik sta vroeg op om visite te lopen. Ik zie mijn opgenomen patiënten, ook die ik gisterenavond laat nog heb geopereerd en we starten de dag zoals iedere dag vroeg met een kort overleg waarin wij onze patiënten bespreken. Ik draag mijn patiënten over aan een van mijn collega’s, want ik heb vandaag een vrije dag. Rond half 10 ben ik thuis. Ik heb vandaag een afspraak bij Kind & Gezin (het Belgische ‘consultatiebureau’, red.). Grappig om nu zelf eens ‘patiënt’ te zijn. Gelukkig groeit en bloeit onze dochter Bobette goed. Verder doe ik de was, poets ons huis, sla aan het kokkerellen en maak een heerlijke wandeling. Van 17-18 uur sluit ik nog even aan bij een online meeting van onze maatschap. We overleggen natuurlijk regelmatig met diverse vakgroepen, zoals onder andere een multidisciplinair overleg met de mammapoli, met het traumateam en met de IC.

Woensdag

Vandaag een volle OK dag op 2 locaties. Deze dag is altijd wat chaotisch. Ik begin namelijk om 7:30 uur in Terneuzen met de teambespreking en rijd dan snel door naar Oostburg, want daar opereer ik de eerste helft van de dag. In Oostburg voeren we onder andere de klassieke spataderoperaties uit. Terug in Terneuzen opereer ik iemand die al maanden een wond heeft die niet wil genezen. De behandeling die ik zal toepassen is een dotterbehandeling van de beenslagaders. Met een ballonnetje ter hoogte van de vernauwde slagader zorgen we ervoor dat het bloedvat weer open komt te staan. Het doel van de operatie is om de doorbloeding in het onderbeen te verbeteren, zodat de wond beter kan genezen. Ik zou de operatie uitvoeren onder plaatselijke verdoving, maar mijn patiënt kan niet goed stilliggen, dus bespreken we dat de operatie beter gaat als we de patiënt even in slaap brengen. Onder verdoving gaat de operatie heel goed. Ik voel onmiddellijk de slagader in de voet kloppen. Dat stemt positief! Op woensdagavond ben ik altijd op tijd thuis, want mijn man gaat naar de muziekvereniging. Dat is echt zijn moment en dat gun ik hem van harte. Hij neemt namelijk de meeste zorgtaken voor onze dochter op zich.

Donderdag

Vanmorgen heb ik poli en vanmiddag doe ik een huidtransplantatie, verwijder ik een galblaas en doe ik een borstbesparende ingreep. Het is een aangename dag en ik werk in een fijn team waarin alle neuzen dezelfde richting op wijzen. Er heerst een prettige teamspirit bij ZorgSaam. Vaak ben ik de enige arts in de operatiekamer (de anesthesioloog doet immers 2 kamers tegelijkertijd) en ben ik dus eigenlijk de kapitein op het schip. Maar ook de rest van het team heeft inspraak en mag tips geven. Ik ben tenslotte nog jong en ik kan nog veel leren. Dat is ook wat ik wil uitdragen: zorg dat je van iedereen leert. Dat vind ik heel waardevol. Eenmaal thuisgekomen neem ik weer eens de tijd om hard te lopen. Ik probeer het terug op te pakken, maar vaker dan één keer per week lukt voorlopig niet. Later op de avond komen goede vrienden op bezoek. We gaan lekker samen koken en eten.

Vrijdag

Vandaag heb ik poli in zowel Terneuzen als in Hulst. Ik krijg positieve feedback van een patiënt waarbij de huid na de behandeling van een huidtumor en transplantatie zo mooi genezen is. Al was dit een op zich beperkte procedure, dat is altijd fijn om te horen. Dit weekend heb ik dienst, dus ik blijf in het ziekenhuis. Dat gebeurt eens in de zeven weken. Je hebt dan ook wel wat vrijheid hoor. Dit weekend komt mijn man samen met onze dochter even op bezoek. Verder loop ik mijn artsenvisite, bereid mijn poli’s voor en bekijk veel beelden en foto’s om een operatiestrategie te bepalen. En ik ben er natuurlijk als de Spoedeisende Hulp me oproept. Dat kan voor van alles zijn, maar vandaag herplaats ik een port-a-cath, doe een kijkoperatie en leg ik een stoma aan. En daar komt weer dat fijne team van collega-chirurgen om de hoek kijken. Want omdat ik geen gespecialiseerd darmchirurg ben, vraag ik of een collega wil helpen. En dat gebeurt, ondank dat die geen dienst heeft. Dat vind ik mooi aan dit kleine regionale ziekenhuis. Zeker ik vergelijking met het grote Gent, waar ik mijn opleiding heb gevolgd en werkervaring heb opgedaan. Bij ZorgSaam heb ik al het aanbod dat ik als vaatchirurg wil hebben en dat in een team met fijne collega’s, die stuk voor stuk erg betrokken zijn bij het wel en wee van onze patiënten! Wat wil ik nog meer…